Zofia Morecka (1919 – 2016)
Odeszła od nas Osoba wyjątkowa; nieoceniony Nauczyciel, zaangażowany Badacz i serdeczny Przyjaciel. Jej długie życie odzwierciedlało zarówno dramatyczną, jak spokojniejszą historię naszego kraju. Dorastała w przedwojennej Warszawie — na Woli, z którą związana była do końca. Także okres okupacji spędziła w Warszawie, zarabiając na życie pracą robotnicy fabrycznej i krawcowej. Po wojnie odbudowywała stolicę i kształciła się jednocześnie, jak większość tego pokolenia. Studia, rozpoczęte w 1938 r. na Warszawskiej Politechnice, kontynuowała od 1945 r. na SGH, przyjmując po ich zakończeniu asystenturę w zespole prof. Aleksego Wakara. Po doktoracie przeszła na Uniwersytet Warszawski, na nowy jego kierunek – Wydział Ekonomii Politycznej, którego nazwa w latach 70-tych została zmieniona na Wydział Nauk Ekonomicznych.
Z Uniwersytetem Warszawskim wiąże się najbardziej intensywny okres Jej życia zawodowego. W pracy naukowej łączyła ścisły umysł inżyniera z erudycją w zakresie nauk społecznych. Główne zainteresowania naukowe Pani Profesor związane były ze społecznymi czynnikami wzrostu gospodarczego i podziałem. Zajmowała się zagadnieniami pracy, wynagrodzeń i warunków bytu ludności. Wśród podejmowanych tematów zawsze obecne były wątki etyczne, przede wszystkim dotyczące nierówności, sprawiedliwości i spójności społecznej. Jako ekonomistka dobrze rozumiała mechanizm rynku, a jednocześnie nie akceptowała jego różnicujących ludzi konsekwencji. Na uczelni była nie tylko kierownikiem katedry, ale pełniła także liczne funkcje administracyjne; od dziekana do prorektora. Była jednak przede wszystkim zaangażowanym nauczycielem akademickim. Wykształciła rzeszę ekonomistów, menadżerów, polityków i dziennikarzy, dzisiaj dobrze znanych i poważanych.
Po przejściu na uczelnianą emeryturę kontynuowała i rozwijała pracę badawczą w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych. Zawsze współpracowała ze środowiskiem Instytutu. Przez wiele lat była przewodniczącą Rady Naukowej, konsultantem i wreszcie – pracownikiem Zakładu Polityki Społecznej. W IPiSS spędziła ostatnie ćwierć wieku swego życia. Uczestniczyła w badaniach kwestii społecznych: ubóstwa, bezrobocia, zróżnicowań społecznych i migracji. Fascynowało ją zagadnienie kapitału społecznego. Gdy na 60-lecie Jej pracy naukowej przygotowywano jubileuszową książkę, chciała aby była poświęcona roli więzi społecznych w rozwoju gospodarczym.
W IPiSS także była nauczycielem, ale już mniej formalnym. Nadal stała na straży odpowiedniego standardu naukowego prowadzonych doktoratów. Z kolei w projektach badawczych realizowanych z młodszymi kolegami uczyła logicznego myślenia, ładu w tekstach oraz precyzji i elegancji używanego języka. Była ich ostatnim redaktorem.
Praca z profesor Zofią Morecką dostarczała nie tylko naukowych umiejętności. Była wzorem uważnych i serdecznych relacji. Najściślejszych ze swoimi doktorantami. Śledziła ich losy, dawała rady, pocieszała, gdy było to potrzebne. Była z nich dumna. Każdego roku w maju z okazji imienin Zofii spotykało się szerokie grono jej intelektualnych wychowanków. Były to spotkania niezwykle! Tego roku już go nie będzie. Wcześniej Ją pożegnamy. Naszego wspaniałego Nauczyciela i bardzo drogiego Przyjaciela.
