Nowość wydawnicza 2018

Nowość wydawnicza 2018

WARUNKOWOŚĆ I KONTRAKTUALIZM W POMOCY SPOŁECZNEJ. Lokalne zróżnicowanie i społeczne konsekwencje, Paweł Poławski (red.)WARUNKOWOŚĆ I KONTRAKTUALIZM W POMOCY SPOŁECZNEJ. Lokalne zróżni­cow­anie i społeczne kon­sek­wencje.
Paweł Poławski (red.), Bożena Balcerzak-Paradowska, Kaz­imierz W. Frieske, Agnieszka Sowa-Kofta, Beata Małecka-Tepicht, Mateusz Trochymiak, Dar­iusz Zalewski

Jeśli ktoś ostrzy sobie zęby, oczeku­jąc argu­men­tów za tym, że pomoc społeczna w Polsce rękami swoich pra­cown­ików podry­fowała w kierunku tech­nokraty­cznej poli­tyki szan­taży soc­jal­nych lub prze­ci­wnie, że warunk­owość wspar­cia, to skuteczne narzędzie mobi­liza­cji do wielowymi­arowych zmian życiowych usamodziel­ni­a­ją­cych klien­tów sys­temu pomocy społecznej, to będzie rozczarowany. (…).
Gdy­bym miał w kilku słowach pod­sumować ustal­e­nia Autorów, to raczej wskaza­łbym na to, że kon­trakt soc­jalny i warunk­owość w pol­skim sys­temie pomocy społecznej to dzisiaj raczej mech­a­nizmy, narzędzia o mar­gin­al­nym odd­zi­ały­wa­niu i dużym nasyce­niu pozornoś­cią w sferze real­iza­cyjnej w ramach sto­sunków między świad­czenio­bior­cami i przed­staw­icielami służb społecznych. Pomimo to, Autorom udało się zobra­zować zarówno warunki, w jakich kon­trakty są pomocne w ramach zaplanowanej (celowej) mobi­liza­cji klien­tów do zmi­any swo­jej sytu­acji, te, w których służą one jedynie wywiera­niu nieskutecznej presji i są wyrazem insty­tucjon­al­nej dom­i­nacji, jak i te, w których należy je trak­tować jako sztukę dla sztuki, w którym chęt­nie lub niechęt­nie ale dwie strony w relacji pomo­cowej „puszczają do siebie oko”, zgadza­jąc na pozorność kon­traktu.
Otrzy­mal­iśmy zatem wszech­stronną anal­izę, która jest intere­su­jąca dla badaczy zain­tere­sowanych przeo­braże­ni­ami wel­fare state i upowszech­ni­an­iem się pode­jś­cia akty­wiz­a­cyjnego w poli­tyce społecznej, ale także dla decy­den­tów odpowiedzial­nych za reformy sys­temów pomo­cowych. Nie mam wąt­pli­wości, że mate­riał ten powinien być brany pod uwagę w pro­jek­towa­niu reform sys­temu pomocy społecznej tak, aby niwelować pozorność i dys­funkcje aktu­al­nie stosowanych strategii/ narzędzi.

z recen­zji dr hab. Arka­diusza Karwack­iego
pro­fe­sora Uni­w­er­sytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu


Ten wpis został opublikowany w kategorii Aktualności. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.