Administracja publiczna to — przede wszystkim — ludzie
Truizm: nowoczesne państwo to dobrze przygotowana administracja publiczna; dobra administracja publiczna to dobrze przygotowani — i dobrze przygotowywani — urzędnicy. Tyle wie każdy: jak się mają sprawy w realiach naszego życia zbiorowego? Na to pytanie, przynajmniej po części odpowiadają ostatnie badania warszawskiego Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych, zrealizowane przez prof. Zdzisława Czajkę we współpracy z Anną Grześ z Uniwersytetu w Białymstoku *. 100 urzędów gminnych z Mazowsza i Podlasia, 4 urzędy marszałkowskie, 3 ministerstwa i 3 urzędy wojewódzkie! Co z ich oglądu wynika?
-
W urzędach gminnych sprawy kadrowe są traktowane drugorzędnie;
-
Tylko w większych urzędach (głównie miejskich) zarządzanie kadrami ma charakter zbliżony do minimalnych standardów współczesności: tworzenia opisów stanowisk, wykorzystania systemów oceny pracowników, itp.
-
Licencjat albo magister nadaje się do wszystkiego: kwalifikacje pracowników mierzy się zazwyczaj poziomem wykształcenia, a nie kierunkiem wykształcenia;
-
Metody doboru pracowników i mechanizmy selekcji kandydatów na stanowiska w administracji samorządowej mają głównie charakter formalny: to głównie analiza dokumentów przedstawionych przez kandydata. Zapomnijmy o nowoczesnych narzędziach ZZL;
-
Szkolenia pracowników administracji publicznej, to głównie korepetycje budujące wiedzę związaną z bieżącymi obowiązkami: zapomnijmy o motywowaniu i rozwoju pracowników;
-
Płacowa urawniłowka: w Urzędzie m.st. Warszawy stawki płac są podobne do stawek w urzędach gminnych i powiatowych: na poziom płac nie ma wpływu ani stan lokalnego rynku pracy, ani wielkość urzędu;
KONKLUZJE: wyniki badania sugerują, że w procesie unowocześniania zarządzania zasobami ludzkimi w administracji rządowej i samorządowej dzieje się niewiele: większość urzędów ogranicza się do administrowania kadrami wynikającego z przepisów. I co dalej z nowoczesną administracją i nowoczesnym państwem?
* Zarządzanie kapitałem ludzkim a administracji publicznej- monografia autorstwa prof. dr hab. Zdzisława Czajki (IPiSS) przy współpracy dr Anny Grześ (Uniwersytet w Białymstoku).
