Nr 3 (480) 2014

Spis treści 3/2014

Pobierz numer pobierz plik w pdf

 Table of Contents

Numer monotem­aty­czny: Rozwój zawodowy w pro­ce­sie pracy

OD REDAKTORA TEMATYCZNEGO NUMERUUrszula Jeruszka
DETERMINANTY ROZWOJU ZAWODOWEGO W PROCESIE PRACY
ROZWÓJ ZAWODOWY JAKO ELEMENT CAŁOŻYCIOWEGO ROZWOJU CZŁOWIEKA – Ryszard Ger­lach
IMPERATYW ROZWOJU ZAWODOWEGO PRACOWNIKÓWStanisława Borkowska
KSZTAŁCENIE W MIEJSCU PRACY. ORIENTACJA NASTAWIONA NA ROZWÓJ I UCZENIE SIĘ – Urszula Jeruszka
RÓWNOWAGA PRACA-ŻYCIE CZYNNIKIEM WSPOMAGAJĄCYM ROZWÓJ ZAWODOWYRenata Tomaszewska-Lipiec

BADANIE, PLANOWANIE I REALIZACJA KARIER ZAWODOWYCH
ZARYS KONCEPCJI BADANIA KARIER ZAWODOWYCH W PRZEDSIĘBIORSTWACH – Ste­fan M. Kwiatkowski
KARIERY ZAWODOWE W DOBIE TRANSFORMACJI KULTUROWYCH (SOCJOPEDAGOGICZNA PERSPEKTYWA OGLĄDU) – Mag­dalena Piorunek

MOŻLIWOŚCI, SZANSE I BARIERY ROZWOJU PRACOWNIKÓW W WYBRANYCH ZAWODACH/GRUPACH ZAWODÓW
ROZWÓJ ZAWODOWY NAUCZYCIELAFran­ciszek Szlosek
ROZWÓJ ZAWODOWY DORADCY ZAWODOWEGOJustyna Bluszcz
PRACOWNICY SOCJALNI, SŁUŻBY SPOŁECZNE – PROFESJONALIZACJA I ROZWÓJ ZAWODOWYMarek Rym­sza
ROZWÓJ ZAWODOWY CZŁONKÓW KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJZdzisław Cza­jka
ZAWODY PRAWNICZE W OBOWIĄZUJĄCYCH REGULACJACH PRAWNYCHGertruda Uścińska, Kon­rad Kijew­ski
ROZWÓJ ZAWODOWY RZEMIEŚLNIKÓW – Maciej Prószyński

NOWOŚCI WYDAWNICZE IPISS
DIARIUSZ POLITYKI SPOŁECZNEJ

Szczegól­nie pole­camy artykuły:

Ryszard Ger­lach
ROZWÓJ ZAWODOWY JAKO ELEMENT CAŁOŻYCIOWEGO ROZWOJU CZŁOWIEKA
Przyjąć należy, że rozwój zawodowy jest jedną z kat­e­gorii ogól­nego, całoży­ciowego roz­woju człowieka. Zdaniem K. Czar­neck­iego rozwój zawodowy można trak­tować jako swoistą wypad­kową roz­woju fizy­cznego, umysłowego, uczu­ciowego, este­ty­cznego, poli­ty­cznego, kul­tur­owego, moral­nego i społecznego. Coraz częś­ciej rozwój zawodowy utożsami­any jest z kari­erą zawodową, a jego planowanie z planowaniem kari­ery zawodowej. Lit­er­atura doty­cząca roz­woju człowieka jest bogata; najwięcej uwagi poświęca się w niej roz­wo­jowi fizy­cznemu, psy­chicznemu i społecznemu, a znacznie mniej roz­wo­jowi zawodowemu. Dlat­ego w artykule ten właśnie rozwój został przede wszys­tkim zaakcentowany.

Słowa kluc­zowe: rozwój człowieka, rozwój zawodowy, rozwój zawodowy pra­cown­ika, planowanie i rozwój kari­ery zawodowej

Stanisława Borkowska
IMPERATYW ROZWOJU ZAWODOWEGO PRACOWNIKÓW
Artykuł wskazuje na przesłanki wzmożonego zain­tere­sowa­nia roz­wo­jem zawodowym zarówno samych pra­cown­ików, jak i orga­ni­za­cji ich zatrud­ni­a­ją­cych. Wykazuje też, iż imper­atyw roz­woju zawodowego pra­cown­ików stanowi wyzwanie zarówno dla nich samych, jak i samej orga­ni­za­cji, w której są zatrud­nieni. Pon­adto charak­teryzuje zmi­any związane z roz­wo­jem orga­ni­za­cji, z pracą i pra­cown­ikiem, które wywier­ają istotny wpływ na rozwój zawodowy (kom­pe­ten­cyjny) zasobów ludz­kich tych orga­ni­za­cji. Artykuł charak­teryzuje formy roz­woju zawodowego: rozwój oparty na samok­sz­tałce­niu, rozwój wewnętrzny oraz zewnętrzny. Wskazuje też na istotną rolę przy­wództwa per­son­al­nego w roz­woju zawodowym pracowników.

Słowa kluc­zowe: rozwój zawodowy, sys­tem zarządza­nia zasobami ludzkimi w orga­ni­za­cji, przy­wództwo personalne

Urszula Jeruszka
KSZTAŁCENIE W MIEJSCU PRACY. ORIENTACJA NASTAWIONA NA ROZWÓJ I UCZENIE SIĘ
Artykuł prezen­tuje określe­nia pracy (dotąd obecne i nowe) oraz ksz­tałce­nia w miejscu pracy. Przy tym wskazano na różnorodne formy ksz­tałce­nia w miejscu pracy: for­malne, pozafor­malne i niefor­malne. Tekst kon­cen­truje się na ukaza­niu specy­fiki ksz­tałce­nia w miejscu pracy oraz roli uczenia się w miejscu pracy w roz­woju zawodowym człowieka, utożsami­anym często z roz­wo­jem kap­i­tału ludzkiego. Artykuł ukazuje czyn­niki deter­min­u­jące ori­en­tację nastaw­ioną na rozwój i ucze­nie się osób pracu­ją­cych. Opisuje także walory ksz­tałce­nia w miejscu pracy.

Słowa kluc­zowe: ksz­tałce­nie, praca, rozwój

Renata Tomaszewska-Lipiec
RÓWNOWAGA PRACA-ŻYCIE CZYNNIKIEM WSPOMAGAJĄCYM ROZWÓJ ZAWODOWY
Punk­tem wyjś­cia dla reflek­sji poświę­conej prob­lematyce równowagi praca-życie poza­za­wodowe uczyniono rozwój zawodowy, który jest jedną z kat­e­gorii ogól­nego roz­woju człowieka. Równowaga między wskazanymi sferami zachodząca wów­czas, gdy praca nie zawłaszcza życia poza­za­wodowego i gdy życie poza­za­wodowe nie zawłaszcza obszaru pracy, może być real­i­zowana na różne sposoby. W prze­ci­wdzi­ała­niu ich dyshar­monii znaczącą rolę odgry­wają rozwiąza­nia prawne i orga­ni­za­cyjne stosowane w zakładach pracy, umożli­wia­jące opty­malne wyko­rzys­tanie posi­adanych zasobów ludz­kich. Prob­lemy związane z równowagą praca-życie poza­za­wodowe są jed­nak jeszcze w Polsce słabo rozpoz­nane, zwłaszcza jeśli chodzi o wdrażanie pro­gramów work-life balance.

Słowa kluc­zowe: równowaga, praca, życie poza­za­wodowe, rozwój zawodowy, jakość życia

Ste­fan M. Kwiatkowski
ZARYS KONCEPCJI BADANIA KARIER ZAWODOWYCH W PRZEDSIĘBIORSTWACH
W artykule przed­staw­iono propozy­cję badań diag­nos­ty­cznych doty­czą­cych prze­biegu karier w przed­siębiorstwach. Uwzględ­niono wielkość przed­siębiorstwa, jego kondy­cje finan­sową oraz świado­mość eduka­cyjną pra­co­daw­ców. Uwagę skon­cen­trowano na wyborze pier­wszej pracy w warunk­ach bezrobo­cia i znikomej wiedzy kandy­datów do pracy na temat swoich predys­pozy­cji zawodowych.

Słowa kluc­zowe: badanie karier zawodowych, przedsiębiorstwo

Mag­dalena Piorunek
KARIERY ZAWODOWE W DOBIE TRANSFORMACJI KULTUROWYCH (SOCJOPEDAGOGICZNA PERSPEKTYWA OGLĄDU)
Artykuł kon­cen­truje się na ukaza­niu specy­fiki karier zawodowych Polaków, które są efek­tem pro­cesów glob­al­iza­cji i przemian kul­tur­owych, a także trans­for­ma­cji ustrojowo-gospodarczych, dla których cezurę cza­sową stanowił 1989 r. W artykule selek­ty­wnie zanal­i­zowano realia społeczno-kulturowe defini­u­jące per­spek­tywę per­son­al­nego postrze­ga­nia rzeczy­wis­tości rynkowej. Wskazano na zróżni­cow­ane (dotąd obecne i nowe) wzorce karier zawodowych charak­terysty­czne dla osób funkcjonu­ją­cych obec­nie na rynku pracy. Przy tym kari­erę trak­towano jako kon­strukt tem­po­ralny, odnoszący się do prze­biegu zindy­wid­u­al­i­zowanego doświad­czenia, na które nie nakładano zobiek­ty­wiz­owanych kat­e­gorii oceny, nie zaś, jak to ma miejsce w potocznym odbiorze – jako hier­ar­chię uzyski­wanych pozy­cji zawodowych w biegu życia. Odwołano się także do potenc­jal­nej roli porad­nictwa zawodowego (porad­nictwa kari­ery) w pro­ce­sie kon­struowa­nia przez jed­nos­tkę ksz­tałtu swo­jej kariery.

Słowa kluc­zowe: kari­ery zawodowe, trans­for­ma­cja kul­tur­owa, porad­nictwo zawodowe (porad­nictwo kariery)

 Fran­ciszek Szlosek
ROZWÓJ ZAWODOWY NAUCZYCIELA
Artykuł kon­cen­truje się na ukaza­niu specy­fiki pracy i roz­woju zawodowego nauczy­ciela. Przeanal­i­zowano sta­dia, prze­jawy oraz uza­sad­niono konieczność roz­woju zawodowego nauczy­cieli w ciągu całego okresu akty­wności zawodowej, trak­tu­jąc kole­jne sta­dia roz­woju jako hier­ar­chię uzyski­wanych pozy­cji zawodowych w toku pracy. Odwołano się także do obow­iązu­ją­cych uwarunk­owań prawnych reg­u­lu­ją­cych i wymusza­ją­cych kole­jne stop­nie awansu nauczyciela.

Słowa kluc­zowe: nauczy­ciel, rozwój zawodowy, sta­dia roz­woju zawodowego

Justyna Bluszcz
ROZWÓJ ZAWODOWY DORADCY ZAWODOWEGO
Doradca zawodowy w świ­etle wyma­gań kwal­i­fika­cyjnych powinien posi­adać z jed­nej strony sze­roko­pro­filową wiedzę z zakresu porad­nictwa zawodowego, a z drugiej strony być przy­go­towanym do pracy z odbiorcą o specy­ficznych potrze­bach. Dlat­ego obranie drogi roz­woju zawodowego wiąże się z anal­izą wielu czyn­ników, by podąża­jąc nią, mógł nie tylko spełnić pokładane oczeki­wa­nia pra­co­daw­ców, lecz przede wszys­tkim zobaczyć na niej człowieka sto­jącego przed dylematami zawodowymi oczeku­jącego pro­fesjon­al­nego wspar­cia. Artykuł jest próbą anal­izy dróg, jakie może wybrać doradca zawodowy, by osiągnąć założone cele włas­nego roz­woju zawodowego.

Słowa kluc­zowe: doradca zawodowy, rynek pracy, droga roz­woju zawodowego

Marek Rym­sza
PRACOWNICY SOCJALNI, SŁUŻBY SPOŁECZNE – PROFESJONALIZACJA I ROZWÓJ ZAWODOWY
Artykuł omawia pro­ces pro­fesjon­al­iza­cji pracy soc­jal­nej w Polsce po 1989 r. Uwzględ­nione są cztery aspekty pro­fesjon­al­iza­cji: (1) insty­tucjon­alny (tworze­nie miejsc pracy dla pra­cown­ików soc­jal­nych w ramach sys­temu pomocy społecznej), (2) eduka­cyjny (budowanie sys­temu ksz­tałce­nia do pracy soc­jal­nej), (3) prak­ty­czny (aku­mu­lacja doświad­czeń prak­ty­cznych, zwłaszcza przez pod­mioty trze­ciego sek­tora), (4) ekspan­syjny (wyła­ni­anie się nowych spec­jal­ności w pracy soc­jal­nej i nowych zawodów pomo­cowych). Nurty te nie są zin­te­growane i nie tworzą „kul­tury profesjonalizacji”.

Słowa kluc­zowe: praca soc­jalna, pra­cownik soc­jalny, pomoc społeczna, usługi społeczne, służby społeczne, pro­fesjon­al­iza­cja, zawody pomocowe

Zdzisław Cza­jka
ROZWÓJ ZAWODOWY CZŁONKÓW KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ
Celem artykułu jest ocena pro­gramu roz­woju zawodowego członków kor­pusu służby cywilnej w admin­is­tracji rzą­dowej. Zasady i pro­ce­dury roz­woju określa ustawa o służ­bie cywilnej oraz odpowied­nie roz­porządzenia Rady Min­istrów. Członkowie kor­pusu służby cywilnej mają dwie możli­wości roz­woju: poziomy – w ramach danego stanowiska, pole­ga­jący na posz­erza­niu i pogłębia­niu kom­pe­tencji oraz pio­nowy – w formie awansu na wyższe stanowisko. Rozwój zawodowy jest pow­iązany ze strate­gią zasobów ludz­kich. Dla nowego pra­cown­ika rozwój rozpoczyna się służbą przy­go­towaw­czą, w cza­sie której pra­cownik odbywa szereg szkoleń. Po jej zakończe­niu bezpośredni przełożony oraz kierownik komórki i kierownik urzędu usta­lają indy­wid­u­alny pro­gram roz­woju na okres dwuletni, w cza­sie którego pra­cownik odbywa także szkole­nia. Pra­cownik po dwóch lat­ach pracy może ubie­gać się o sta­tus „urzęd­nika mianowanego”, którego dal­szy rozwój zawodowy mier­zony jest stop­ni­ami 1–9. Uzyskanie kole­jnych stopni zależy od oceny kwal­i­fikacji urzęd­nika. Z badań prowad­zonych przez autora w 2011 r. oraz z infor­ma­cji DSC wynika, że w więk­szości urzędów pro­gramy roz­woju zawodowego nie zostały jeszcze wdrożone.

Słowa kluc­zowe: rozwój zawodowy, kor­pus służby cywilnej, rozwój zasobów ludz­kich, szkolenia,

Gertruda Uścińska, Kon­rad Kijew­ski
ZAWODY PRAWNICZE W OBOWIĄZUJĄCYCH REGULACJACH PRAWNYCH
W pol­skim sys­temie prawnym zawarto liczne reg­u­lacje doty­czące wyma­gań for­mal­nych wykony­wa­nia różnych zawodów prawniczych. Pro­ces edukacji aka­demick­iej także uwzględ­nia te wyma­gania for­malne. Do ich wykony­wa­nia jest wyma­gane wyk­sz­tałce­nie wyższe prawnicze, które jest real­i­zowane na pod­stawie usta­wodaw­stwa doty­czącego szkol­nictwa wyższego. Artykuł prezen­tuje te zawody i wyma­gania prawne wzglę­dem ich wykonywania.

Słowa kluc­zowe: prawo, zawody prawnicze, ustawodawstwo

Maciej Prószyński
ROZWÓJ ZAWODOWY RZEMIEŚLNIKÓW
W artykule przed­staw­iono cechy dzi­ałal­ności gospo­dar­czej zal­iczanej do rzemiosła oraz struk­turę orga­ni­za­cyjną rzemiosła. Przed­staw­iono specy­fikę pro­cesu przy­go­towa­nia zawodowego w rzemiośle oraz dwa poziomy kwal­i­fika­cyjne rzemieśl­ników: czelad­nika i mis­trza. Przed­staw­iono drogę edukacyjno-zawodową wiodącą od nauki zawodu w zakładzie rzemieśl­niczym do poziomu kwal­i­fikacji mistrzowskich.

Słowa kluc­zowe: rzemieśl­nik, rzemiosło

Pon­adto w numerze:
Diar­iusz poli­tyki społecznej

Od redak­tora tem­aty­cznego numeru
Szczególną cechą współczes­nego życia jest zmi­en­ność, law­ina przeo­brażeń we wszys­t­kich sfer­ach rzeczy­wis­tości. Cecha zmi­en­ności świata wys­tępuje ze szczególną siłą w sferze pracy, mody­fiku­jąc w sposób gen­er­alny trady­cyjny model prze­biegu życia zawodowego człowieka. Żyć w świecie zmian – zarówno zewnętrznych, jak i nade wszys­tko wyma­ga­ją­cych przeo­brażeń w ludzi­ach – może tylko człowiek, który jest zdolny do ustaw­icznego roz­woju i którego siły twór­cze, potenc­jał roz­wo­jowy będzie mógł być przez cały okres pro­duk­ty­wnego, akty­wnego życia odkry­wany, posz­erzany, wyko­rzys­tany.
Poję­cie „rozwój człowieka” pojawia się w lit­er­aturze z zakresu psy­chologii, ped­a­gogiki, socjologii, filo­zofii, nauk o zarządza­niu. Lit­er­atura doty­cząca roz­woju człowieka jest bogata, najwięcej uwagi poświęca się w niej roz­wo­jowi fizy­cznemu, psy­chicznemu i społecznemu. Znacznie miej uwagi poświęca się roz­wo­jowi zawodowemu. Mimo że w lit­er­aturze i w mowie potocznej poję­cie „rozwój zawodowy” wydaje się dość oczy­wiste, posi­ada wiele znaczeń. Brakuje spójnego i kom­plek­sowego uję­cia teo­re­ty­cznego i prak­ty­cznego tej istot­nej dla ludzkiej egzys­tencji kat­e­gorii.
Wyraże­nie „rozwój zawodowy” wskazuje na potrzebę roz­pa­try­wa­nia go w kat­e­go­ri­ach pro­cesu ciągłych przemian atry­butów człowieka. Prze­b­iega on w różnych miejs­cach – w przed­siębiorstwie i poza nim, ale to jed­nak przed­siębiorstwo jest nat­u­ral­nym miejscem zdoby­wa­nia nowych kom­pe­tencji, udoskon­ala­nia kom­pe­tencji już posi­adanych, zdoby­wa­nia coraz wyższego poziomu ich opanowa­nia, a dzięki doświad­cze­niu – ksz­tał­towa­nia kom­pe­tencji i uzyski­wa­nia kwal­i­fikacji (kwal­i­fikacje zakładają for­malne potwierdze­nie kom­pe­tencji).
Wobec konieczności ksz­tałce­nia ustaw­icznego pra­cown­ików czas poświę­cany pracy zawodowej jest lub powinien być jed­nocześnie cza­sem przez­nac­zonym na posz­erze­nie i pod­nosze­nie kom­pe­tencji, przede wszys­tkim w miejscu pracy. Współczesne orga­ni­za­cje (przed­siębiorstwa) są nie tylko miejscem wyt­warza­nia dóbr mate­ri­al­nych, kul­tur­al­nych czy też usług, ale także miejscem uczenia się. Jest to miejsce nies­for­mal­i­zowanego pro­cesu uczenia się, nieu­jętego pro­gramem i regułami dydak­ty­cznymi, nieza­leżnie od pro­cesów ksz­tałce­nia zaplanowanych i sfor­mal­i­zowanych, prze­b­ie­ga­ją­cych wewnątrz przed­siębiorstw w formie prak­ty­cznej nauki zawodu, roz­maitych szkoleń i kursów zawodowych.
Opła­cal­nym przed­sięwz­ię­ciem inwest­y­cyjnym jest ksz­tał­towanie kom­pe­tencji w pro­ce­sie pracy, a więc pod­czas real­iza­cji zadań zawodowych. Inwest­y­cje w ludzi, poprzez upowszech­ni­anie różnych form ksz­tałce­nia sil­nie związanego z pracą zawodową, są warunk­iem sprosta­nia wyzwan­iom roz­woju, dyk­towanym proce­sami wyko­rzys­tu­ją­cymi tech­nolo­gie infor­ma­cyjne i teleko­mu­nika­cyjne, proce­sami glob­al­iza­cji, prze­chodzenia od społeczeństwa pracy do społeczeństwa wiedzy oraz dzi­ała­ni­ami pode­j­mowanymi przez gospo­dar­czych lid­erów współczes­nego świata.
Rozwój zawodowy ma znacze­nie bytowe dla pra­cown­ików. Od tego bowiem zależy ich pozy­cja i auto­ry­tet pra­cown­iczy, wzrost dochodów z pracy, mniejsze ryzyko utraty pracy, poprawa konkuren­cyjności. Wymaga to sys­tem­aty­cznego aktu­al­i­zowa­nia, rozsz­erza­nia oraz pogłębia­nia wiedzy i umiejęt­ności w ciągu całego okresu akty­wności zawodowej. Należy zwró­cić uwagę na konieczność roz­woju zawodowego każdego pra­cown­ika, nieza­leżnie od zawodu, spec­jal­ności i stanowiska pracy oraz na znacze­nie prze­jś­cia w orga­ni­za­cji od uczenia się indy­wid­u­al­nego do uczenia się kolek­ty­wnego – tworzenia potenc­jału orga­ni­za­cji uczącej się.
W odniesie­niu do poję­cia rozwój zawodowy, kari­era zawodowa jest poję­ciem węższym, bardzo ściśle z nim związanym i podob­nie jak ono dynam­icznym.  Ścieżka kari­ery zawodowej obe­j­muje dwa zasad­nicze rodzaje akty­wności − planowanie kari­ery i rozwój w zakre­sie mody­fikacji wykony­wanej pracy. Zaplanowanie kari­ery zawodowej pomaga człowiekowi ziden­ty­fikować własne możli­wości, wartości i cele, silne i słabe strony. Rozwój w zakre­sie możli­wości wykony­wanej pracy pozwala jed­nos­tce zdobyć niezbędne doświad­cze­nie w pracy, zre­al­i­zować swoje cele i wartości życiowe (a przy­na­jm­niej niek­tóre z nich), wyko­rzys­tać w pracy swoje silne strony i możli­wości, zmin­i­mal­i­zować posi­adane ograniczenia bądź wye­lim­i­nować własne słabości, np. poprzez zwięk­sze­nie poziomu swoich kom­pe­tencji.
Planowanie kari­ery zawodowej musi być poprzed­zone rzetel­nym osza­cow­aniem włas­nych możli­wości i samooceną. Jed­nakże real­iza­cja przez orga­ni­za­cję ścieżki kari­ery zawodowej wymaga uwzględ­nienia potrzeb zarówno jed­nos­tki, jak i orga­ni­za­cji. Tak więc potrzeby jed­nos­tki muszą zostać zre­laty­wiz­owane w odniesie­niu do zapotrze­bowa­nia, oczeki­wań i wyma­gań danej orga­ni­za­cji. Pro­gram roz­woju w zakre­sie charak­teru wykony­wanej pracy stanowi ogniwo łączące konkretny plan kari­ery zawodowej danej jed­nos­tki z oczeki­wa­ni­ami i wyma­gani­ami orga­ni­za­cji. W prak­tyce dzi­ała­nia zgodne są z następu­ją­cymi zasadami: aktu­al­nie wykony­wana praca jest czyn­nikiem w najwięk­szym stop­niu mody­fiku­ją­cym planowaną kari­erę zawodową, zróżni­cow­ane rodzaje pracy lub zadań wyma­gają roz­woju zróżni­cow­anych umiejęt­ności, rozwój jed­nos­tki jest możliwy tylko wów­czas, gdy nie rozwinęła ona jeszcze swoich zdol­ności i umiejęt­ności wyma­ganych w określonym miejscu pracy.
Przez sfor­mułowanie i dokładne określe­nia kroków roz­woju wyma­gań w odniesie­niu do konkret­nego stanowiska pracy można skró­cić okres niezbędny do opanowa­nia przez pra­cown­ików wyma­ganych umiejęt­ności. Dodać należy, iż w warunk­ach aktu­al­nej sytu­acji na rynku pracy, m.in. wysok­iej stopy bezrobo­cia młodzieży, powszechne stało się zjawisko tzw. odroc­zonych karier zawodowych. Dla wielu młodych ludzi, którzy zdobyli zawód, wydłuża się okres pod­ję­cia pier­wszej pracy zawodowej. Bezrobo­cie, trud­ności w uzyska­niu pracy przez absol­wen­tów szkół powodują, że ludzie młodzi chęt­nie korzys­tają z możli­wości dal­szej nauki i posz­erza­nia swoich kom­pe­tencji i kwal­i­fikacji pod­noszą­cych ich wartość na rynku pracy. Można powiedzieć, że dla tych osób praca jest wartoś­cią odroc­zoną, do której zmierzają przez edukację.
Rozwój zawodowy w pro­ce­sie pracy stanowi swoiste mery­to­ryczne spoiwo ─ motto artykułów niniejszego numeru. Zawartość treści numeru dobrana została w taki sposób, by prezen­towała stanowiska zarówno z teo­re­ty­cznego, jak i z prak­ty­cznego punktu widzenia i by odpowiadała na istotne pyta­nia, jakie pojaw­iają się w związku z planowaniem i real­iza­cją roz­woju zawodowego. W części pier­wszej opisu­jącej deter­mi­nanty roz­woju zawodowego w pro­ce­sie pracy, rozważa­nia kon­cen­trują się na wynikach prac anal­i­ty­cznych i badaw­czych doty­czą­cych uwarunk­owań roz­woju zawodowego człowieka pracu­jącego. Próbowano też udowod­nić tezę, iż opty­malne relacje zachodzące pomiędzy sferą pracy zawodowej a życiem pry­wat­nym człowieka stanowią czyn­nik wspo­ma­ga­jący rozwój zawodowy. W części drugiej zaprezen­towane zostały metody bada­nia karier zawodowych w orga­ni­za­cji (przed­siębiorstwie) możliwe do wyko­rzys­ta­nia w bada­ni­ach nad prze­biegiem kari­ery zawodowej, trak­towanym jako zmi­enna zależna. Zaprezen­towano typowe mod­ele karier oraz wskazano na zróżni­cow­ane wzorce karier zawodowych, charak­terysty­czne dla osób funkcjonu­ją­cych obec­nie na rynku pracy. Przy tym kari­erę trak­towano jako kon­strukt tem­po­ralny, odnoszący się do prze­biegu zindy­wid­u­al­i­zowanego doświad­czenia. W części trze­ciej zobra­zowane zostały możli­wości, szanse i bari­ery roz­woju pra­cown­ików w wybranych zawodach i gru­pach zawodów. Dokonu­jąc wyboru, kierowano się fak­tem, że w gospo­darce uwidacz­nia się ekspan­sja sek­tora usług, przy ogranicze­niu rol­nictwa i prze­mysłu. Wybrano zawody i grupy zawodów, w których wykony­wa­niu domin­uje świad­cze­nie usług na rzecz innych osób, tzw. zawody społeczne. Ich istotą jest praca na rzecz drugiego człowieka. W per­spek­ty­wie najbliższych 10 lat będą odz­naczały się one wysoką dynamiką zatrud­nienia. Wybranymi zawodami są nauczy­ciel i doradca zawodowy, a wybranymi gru­pami zawodowymi – pra­cown­icy służb społecznych, pra­cown­icy admin­is­tracji państ­wowej, prawnicy oraz rzemieśl­nicy.
Liczymy, że zaprezen­towane artykuły przy­czynią się do lep­szego poz­na­nia tego skom­p­likowanego zagad­nienia, jakim jest rozwój zawodowy w pro­ce­sie pracy i badanie prze­biegu kari­ery zawodowej, a wyko­rzys­tanie przedłożonych rozwiązań w prak­tyce poz­woli na skuteczniejszą inter­wencję i motywację do uczenia się oraz roz­woju jed­nos­tki i organizacji.

URSZULA JERUSZKA
Akademia Ped­a­gogiki Spec­jal­nej im. M. Grze­gorzewskiej w Warsza­wie
Insty­tut Pracy i Spraw Soc­jal­nych w Warszawie


Social Pol­icy
Table of Con­tents No 3/2014

VOCATIONAL DEVELOPMENT IN THE WORK PROCESS

PREFACE  – Urszula Jeruszka
VARIABLES INFLUENCING VOCATIONAL DEVELOPMENT
VOCATIONAL DEVELOPMENT AS ELEMENT OF LIFELONG HUMAN DEVELOPMENTRyszard Ger­lach
VOCATIONAL DEVELOPMENT OF WORKERS  – Stanisława Borkowska
EDUCATION IN THE PLACE OF EMPLOYMENT. ORIENTATION PUT ON THE DEVELOPMENT AND THE LEARNING Urszula Jeruszka
WORK-LIFE BALANCE A FACTOR SUPPORTING VOCATIONAL DEVELOPMENT Renata Tomaszewska-Lipiec

VOCATIONAL CEREERS: RESEARCH, PLANNING AND IMPLEMENTATION
THE OUTLINE OF THE CONCEPT OF RESEARCH ON VOCATIONAL CAREERS IN ENTERPRISES Ste­fan M. Kwiatkowski
VOCATIONAL CAREERS AT THE TIME OF CULTURAL TRANSFORMATIONS (A SOCIAL AND PEDAGOGICAL REVIEW PERSPECTIVE) – Mag­dalena Piorunek

OPPORTUNITIES AND LIMITATIONS OF VOCATIONAL DEVELOPMENT IN SELECTED VOCATIONAL GROUPS
THE PROFESSIONAL DEVELOPMENT OF TEACHERFran­ciszek Szlosek
The Pro­fes­sional devel­op­ment of voca­tional coun­sel­lor – Justyna Bluszcz
SOCIAL WORKERS AND SOCIAL SERVICES OCCUPATIONS: PROFESSIONALIZATION AND VOCATIONAL DEVELOPMENTMarek Rym­sza
MEMBERS OF CIVIL SERVICE CORP PROFESSIONAL DEVELOPMENT  – Zdzisław Cza­jka
LEGAL PROFESSIONS UNDER THE CURRENT LAWGertruda Uścińska, Kon­rad Kijew­ski
VOCATIONAL DEVELOPMENT OF CRAFTMENMaciej Prószyński

NEW BOOKS PUBLISHED BY THE INSTITUTE OF LABOUR AND SOCIAL STUDIES
DIARY OF SOCIAL POLICY

We rec­om­mend the papers:

Ryszard Ger­lach
VOCATIONAL DEVELOPMENT AS ELEMENT OF LIFELONG HUMAN DEVELOPMENT
It has to be accepted that voca­tional devel­op­ment is one of the cat­e­gories of a gen­eral life­long human devel­op­ment. Accord­ing to K. Czar­necki voca­tional devel­op­ment can be treated as an aver­age of phys­i­cal, men­tal, emo­tional, esthet­i­cal, polit­i­cal, cul­tural, moral and social devel­op­ment. More and more often voca­tional devel­op­ment is iden­ti­fied with career devel­op­ment and its plan­ning equals career plan­ning. Lit­er­a­ture con­cern­ing human devel­op­ment is very rich; most atten­tion is devoted to phys­i­cal, psy­chi­cal and social devel­op­ment. Less atten­tion is devoted to voca­tional devel­op­ment that is why this arti­cle high­lights mainly this type of development.

Key­words: human devel­op­ment, voca­tional devel­op­ment, employee’ s voca­tional devel­op­ment, plan­ning and career development

Stanisława Borkowska
VOCATIONAL DEVELOPMENT OF WORKERS
This arti­cle dis­cusses the back­ground behind the increased inter­est in voca­tional devel­op­ment of work­ers. It presents the argu­ments showed that norm of voca­tional devel­op­ment work­ers is chal­lenge for work­ers and their orga­ni­za­tion. Moreever it presents changes con­nec­tion with devel­op­ment orga­ni­za­tion, with job and worker, with influ­ences on voca­tional (com­pe­tency) devel­op­ment of the human resources of these orga­ni­za­tion. This arti­cle dis­cusses the forms voca­tional devel­op­ment – sup­port on self-education devel­op­ment, inside and out­side devel­op­ment. Indi­cates a impor­tant role of the voca­tional devel­op­ment work­ers has per­sonal leader in organization.

Key­words: voca­tional devel­op­ment, the human resource man­age­ment sys­tem in of orga­ni­za­tion, per­sonal leader

Urszula Jeruszka
EDUCATION IN THE PLACE OF EMPLOYMENT. ORIENTATION PUT ON THE DEVELOPMENT AND THE LEARNING
The arti­cle intro­duces the def­i­n­i­tions of job (exist­ing and new) and of edu­cate in the place of employ­ment. In the arti­cle inden­ti­fies var­i­ous forms edu­cate in the place of employ­ment: for­mal learn­ing, non-formal learn­ing and infor­mal learn­ing. The arti­cle focuses on pre­sent­ing the spe­cific fea­tures edu­cate in the place of employ­ment and a poten­tial role of edu­cate in the place of employ­ment in of voca­tional devel­op­ment of man, iden­ti­fi­ca­tion with of devel­op­ment human cap­i­tal. The arti­cle presents fac­tors deter­mined ori­en­ta­tion put on the devel­op­ment and the learn­ing. This paper attempts to analyse the val­ues of edu­cate in the place of employment.

Key­words: edu­ca­tion, job, development

Renata Tomaszewska-Lipiec
WORK-LIFE BALANCE A FACTOR SUPPORTING VOCATIONAL DEVELOPMENT
Start­ing point for the reflec­tions devoted to the prob­lems of work-life bal­ance is voca­tional devel­op­ment, which is one of the cat­e­gories of a gen­eral human devel­op­ment. Bal­ance between the pointed spheres is when work does not influ­ence life after work and when life after work does not influ­ence the sphere of pro­fes­sional life; it can be ful­filled in dif­fer­ent ways. An impor­tant role in coun­ter­act­ing their dishar­mony is played by legal and orga­ni­za­tional solu­tions used in work places which allow opti­mal use of human resources. Prob­lems con­nected with work-life bal­ance are still not fully dis­cov­ered in Poland espe­cially if imple­men­ta­tions of Work-Life Bal­ance pro­grammes are concerned.

Key­words: bal­ance, work, life, voca­tional devel­op­ment, qual­ity of life, facilitation

Ste­fan M. Kwiatkowski
THE OUTLINE OF THE CONCEPT OF RESEARCH ON VOCATIONAL CAREERS IN ENTERPRISES
The arti­cle presents a pro­posal to con­duct diag­nos­tic tests con­cern­ing careers process in enter­prises. It takes into account the size of the com­pany, its finan­cial con­di­tion and the edu­ca­tional aware­ness of the employ­ers. The atten­tion is focused on the selec­tion of the first work in con­di­tions of unem­ploy­ment and job can­di­dates’ insignif­i­cant knowl­edge about their voca­tional predispositions.

Key­words: careers process, enterprises

Mag­dalena Piorunek
VOCATIONAL CAREERS AT THE TIME OF CULTURAL TRANSFORMATIONS (A SOCIAL AND PEDAGOGICAL REVIEW PERSPECTIVE)
Voca­tional careers at the time of cul­tural trans­for­ma­tions (a social and ped­a­gog­i­cal review per­spec­tive) focuses on pre­sent­ing the spe­cific fea­tures of voca­tional careers among Poles that are an out­come of glob­al­i­sa­tion and cul­tural trans­for­ma­tions, com­bined with the sys­tem and eco­nomic trans­for­ma­tions for which 1989 was a turn­ing point. It selec­tively analy­ses the social and cul­tural real­ity that defines a per­spec­tive of per­sonal per­cep­tion of the mar­ket real­ity. The arti­cle iden­ti­fies var­i­ous (exist­ing and new) voca­tional career pat­terns that are spe­cific for peo­ple cur­rently active in the labour mar­ket. In the arti­cle, the career is viewed as a tem­po­ral con­struct that con­cerns an indi­vid­ual expe­ri­ence to which no objec­tive eval­u­a­tion cri­te­ria were applied; it is not a hier­ar­chy of voca­tional posi­tions acquired dur­ing the course of one’s life – as this con­cept is pop­u­larly under­stood. Ref­er­ences are also made to a poten­tial role of voca­tional guid­ance (career guid­ance) dur­ing the struc­tur­ing by indi­vid­u­als of their career forms.

Key­words: voca­tional careers, cul­tural trans­for­ma­tion, voca­tional guid­ance (career guidance)

Fran­ciszek Szlosek
THE PROFESSIONAL DEVELOPMENT OF TEACHER
The arti­cle focuses on pre­sent­ing the spe­cific of the job and the pro­fes­sional devel­op­ment of teacher. The arti­cle con­tains analy­ses of stages, symp­toms and grounds form nec­es­sary of teacher pro­fes­sional devel­op­ment within the whole pro­fes­sional activ­ity. Suc­ces­sive stages of devel­op­ment are treated as hier­ar­chy of voca­tional posi­tions acquired dur­ing pro­fes­sional career. Ref­er­ences are also to legal reg­u­la­tions in reg­u­lat­ing and induc­ing another stages of pro­fes­sional development.

Key­words: teacher, pro­fes­sional devel­op­ment, stages of pro­fes­sional development

Justyna Bluszcz
THE PROFESSIONAL DEVELOPMENT OF VOCATIONAL COUNSELLOR
Voca­tional coun­sel­lor, in view the qual­i­fi­ca­tion require­ments, on the one hand, should have multi-profile knowl­edge of voca­tional guid­ance and, on the other hand, be pre­pared to work with the cus­tomer of spe­cific needs. There­fore, recourse to a spe­cific pro­fes­sional career path involves analy­sis of numer­ous fac­tors in order not only to meet the expec­ta­tions reposed employ­ers, but before all oth­ers requires see­ing a human stand­ing in front of the pro­fes­sional dilem­mas and await­ing pro­fes­sional sup­port. This arti­cle is an attempt to analyse paths that can choose voca­tional coun­sel­lors to help them in achiev­ing pro­fes­sional devel­op­ment goals.

Key­words: voca­tional coun­sel­lor, labour mar­ket, way of pro­fes­sional development

Marek Rym­sza
SOCIAL WORKERS AND SOCIAL SERVICES OCCUPATIONS: PROFESSIONALIZATION AND VOCATIONAL DEVELOPMENT
Paper describes process of social work pro­ces­sion­al­iza­tion in Poland after 1989. Four aspects of pro­fes­sion­al­iza­tion are dis­tin­guished: insti­tu­tional (cre­at­ing job place­ments for social work­ers), (2) edu­ca­tional (build­ing sys­tem of edu­ca­tion for social work), (3) practical-oriented (accu­mu­la­tion of prac­ti­cal expe­ri­ences, espe­cially in the frame­work of NGOs), (4) expan­sion (appear­ance of new social work spe­cial­iza­tions and new help­ing pro­fes­sion). These ten­sions are not inte­grated and do not cre­ate a ‘cul­ture of professionalization’.

Key­words: Social work, social worker, social wel­fare, social ser­vices, pro­fes­sion­al­iza­tion, help­ing pro­fes­sions

Zdzisław Cza­jka
MEMBERS OF CIVIL SERVICE CORP PROFESSIONAL DEVELOPMENT
The aim of arti­cle is opin­ion on pro­gram of pro­fes­sional devel­op­ment mem­bers of civil ser­vices corps in gov­ern­ment admin­is­tra­tion. Rules and pro­ce­dures of devel­op­ment describe act of civil ser­vices corps and Coun­cil of Min­is­ters decree. Mem­bers of civil ser­vices corps have two pos­si­bil­ity of pro­fes­sional devel­op­ment – hor­i­zon­tal, on the job, which depend on broaden and deepen of com­pe­tences, and ver­ti­cal, in pro­mo­tion to higher job. Pro­fes­sional devel­op­ment is con­nected with strat­egy of human resources. For new employee pro­fes­sional devel­op­ment to start with “prepara­tory ser­vice”. After end of this ser­vice, supe­rior, depart­ment man­ager and gen­eral man­ager describe indi­vid­ual pro­gram of pro­fes­sional devel­op­ment for two years (to next employee per­for­mance appraisal). Employee with two years of expe­ri­ence can have applied for a sta­tus “nom­i­nate civil ser­vant”. His fur­ther pro­fes­sional devel­op­ment is mea­sur­ing in 1–9 degree. To obtain next degree depend on indi­vid­ual per­for­mance appraisal. Result from research con­ducted in 2011 y. and infor­ma­tion from Civil Ser­vice Depart­ment is, that in major­ity of gov­ern­ment admin­is­tra­tion depart­ments pro­grams of pro­fes­sional devel­op­ment so far didn’t initiate.

Key­words: Pro­fes­sional devel­op­ment, civil ser­vice corps, devel­op­ment of human resources, training

Gertruda Uścińska, Kon­rad Kijew­ski
LEGAL PROFESSIONS UNDER THE CURRENT LAW
The Pol­ish legal sys­tem con­tains reg­u­la­tions con­cern­ing the for­mal require­ments of the var­i­ous legal pro­fes­sions. The process of aca­d­e­mic edu­ca­tion also takes into account these for­mal require­ments. Their exe­cu­tion is required edu­ca­tion to a higher law, which is real­ized on the basis of reg­u­la­tions con­cern­ing higher edu­ca­tion. The paper presents the legal pro­fes­sions are per­formed on the basis of Pol­ish law.

Key­words: pol­ish law, legal profession

Maciej Prószyński
VOCATIONAL DEVELOPMENT OF CRAFTMEN
This arti­cle presents of signs eco­nomic activ­ity included to of craft and of orga­ni­za­tion struc­ture craft. This arti­cle intro­duces of spe­cific process voca­tional pre­pare in craft and the two of qual­i­fi­ca­tion lev­els of crafts­man: jour­ney­man and mas­ter. This arti­cle intro­duces education-professional way from learn­ing pro­fes­sion in craft works to mas­ter qual­i­fi­ca­tion level.

Key­words: crafts­man, craft

Fur­ther­more:
New Books pub­lished by the ILSS
Diary of Social Policy

prze­jdź do Spisu treści

« powrót